Нэгэн профессор лекцийн танхимд, оюутнууддаа хөгжилтэй онигоо ярихад,
бүгдээрээ анги танхимаа доргитол инээлдэцгээв. Профессор дахин нөгөөх онигоогоо
ярихад, хэдхэн оюутан инээмсэглэн суув. Дахиад гуравдах удаагаа өнөөх онигоог
ярив. Хэн ч инээх нь бүү хэл, инээмсэглэх ч үгүй сууцгаах аж. Профессор, мушийн
инээмсэглэж, -“Та нар, инээдтэй нэг зүйлийг дахин дахин сонсохоороо инээхээ
больдог хэрнээ, яагаад нэг зүйл дээр дахин дахин санаа зовж, шаналж зовдог юм
бэ? Сайн бодоцгоо” гэв. “Үнэхээр тийм шүү” гэсэн бодол хүн бүрийн тархинд
эргэлдэн нам гүм сууцгаажээ. Нээрээ тийм байгаа биз?
Мэдээ таалагдаж байвал манай хуудсанд "LIKE" дарж илүү олон шинэ мэдээ мэдээлэл хүлээж аваарай.
Jul 28, 2018 - by Baigalmaa
Мэдээлэл хуулбарлах хориотой.